طراحی آموزشی کوتاه مدت و طراحی آموزشی بلند مدت

از زیر شاخه های تکنولوژی آموزشی طبقه بندی می شود. طراحی در لغت به معنای تهیه یک نقشه راهبردی شامل تعدادی از اقدامات اجرایی برای رسیدن به مجموعه ای از اهداف از پیش تعیین شده است. طراحی نظام های آموزشی نیز به عنوان برنامه ریزی مجموعه ای از فعالیت های آموزشی و یادگیری برای حصول اهداف از پیش تعیین شده اطلاق می شود. طراحی آموزشی یکی از مباحث مطرح در تکنولوژی آموزشی است. اگر چه نشانه های آشکار تولد این رشته از اوایل سال های 1960 آشکار شد. اما می توان ریشه های ظهور آن را به حدود سال های 1900 میلادی نسبت داد. این رشته به صورت دفعی و یک باره به وجود نیامده است. بلکه مجموعه ای از وقایع مهم در حیطه تعلیم و تربیت در ظهور آن نقش داشته اند. از جمله وقایع ای که در پیدایش و گسترش این رشته نقش داشته اند می توان به طبقه بندی هدف های پرورشی، ظهور نگرش سیستمی در آموزش ، آموزش برنامه ای، تهیه آزمون های معیاری و ... اشاره کرد.

از سال 1960 تا به حال الگو های مختلفی برای طراحی آموزشی ابداع شده اند که هر یک برای استفاده در موقعیت خاص یادگیری مناسب هستند. طراح آموزشی می تواند از الگو ها ی از پیش طراحی شده استفاده کند یا در این الگو ها برای تطبیق آنها با شرایط ویژه مورد نظرش تغییراتی را ایجاد کند و در موارد نادری نیز شخصا به ابداع یک الگوی طراحی جدید اقدام نماید. در صورتی که طراح آموزشی از هر یک از این الگو ها استفاده نماید در فرآیند طراحی آموزشی با دو نوع طراحی آموزشی سر و کار دارد:

1) طراحی آموزشی کوتاه مدت
2) طراحی آموزشی بلند مدت

منظور از طراحی آموزشی کوتاه مدت و طراحی آموزشی بلند مدت چیست؟ منظور از طراحی آموزشی کوتاه مدت همان طراحی مجموعه ای از فعالیت های آموزشی برای تحقق اهداف آموزشی می باشد و به همان معنای معمول و متداول طراحی آموزشی اشاره می کند. اما کار طراح آموزشی با تهیه این نقشه کاری تمام نمی شود. با صرف به مرحله اجرا در آوردن برنامه طراحی شده نمی توان کار طراح آموزشی را تمام شده فرض کرد. لازم است که اشکلات احتمالی برنامه طراحی شده که پس از اتمام برنامه آشکار شده است مشخص و رفع شود. اینجاست که پای طراحی آموزشی بلند مدت به میدان باز می شود. طراحی آموزشی بلند مدت می کوشد که با دریافت بارخورد های ناشی از نتایج برنامه طراحی شده در صورت لزوم تغییراتی را در خود برنامه ایجاد کند. می توان گفت که کار طراحی آموزشی بلند مدت هیچ گاه پایان نمی یابد و همواره می کوشد تا با استفاده از نتایج حاصله از برنامه اجرا شده در صدد بهبود هر چه بیشتر برنامه طراحی شده برآید. شاید بتوان گفت که ارزشیابی و بهبود مستمر برنامه های طراحی شده یکی از خدمات برزگ نگرش سیستمی به آموزش بوده است.