تعریف یادگیری سیار

بر طبق تعريفی که دی (2003) در مورد یادگیری سیار ارائه کرد است یادگیری سیار عبارت است از آن نوع یادگیری که می تواند در هر مکان و در هر زمانی به کمک وسایل رایانه ای و سیار اتفاق بیافتد. آلی (2009) نیز یادگیری سیار را به این صورت شرح می دهد: یادگیری سیار از طریق استفاده از تکنولوژی سیار بی سیم به افراد ، این امکان را می دهد که به مواد یادگیری در هر مکانی و در هر زمانی دست یابند. در نتيجه، یادگیرندگان می توانند در هر زمان و مکانی که اراده کنند به یادگیری بپردازند. همچنين، افراد می توانند به مواد آموزشی ارزشمندی دست یابند که کیفیت یادگیری آنها را ارتقاء می دهد. در این صورت می توان عدالت آموزشی را در بین تمامی افراد، بر قرار کرد. اخیرا، گرایش های تحقیقاتی بسیار زیادی برای بررسی تاثیر استفاده از تکنولوژی های سیار در یادگیری به وجود آمده است. بسیاری از محققان اعتقاد دارند که تکنولوژی های سیار، فرصت های جدیدی را برای یادگیری در کلاس های سنتی و یادگیری مادام العمر که در خارج از کلاس درس اتفاق می افتد با خود به همراه دارد. به طور کلی، یادگیری سیار به عنوان یادگیری الکترونیک که از طریق وسایل سیار ایجاد می گردد تعریف گردیده است.

لونگ (2003) مفهوم یادگیری سیار را شامل چهار عامل می داند:
1. برنامه های آموزشی و یادگیری سیار
2. نرم افزار ها و سخت افزار های یادگیری سیار(مرورگر ها، ابزار های دستی، تلفن های همراه)
3. پروتکل سیار (تطابق محتوا با پروتوکل WAP یا پروتوکل های دیگر)
4. زیر ساختار های شبکه ای سیار (سیستم های خانه به خانه، ماهواره ها و ...)